ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝ ΜΤΜΗΤΡΙΕΒΙΤΣ ΜΠΑΛΜΟΝΤ / Константин Дмитриевич Бальмонт (1867-1942)
ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ ΧΛΩΡΙΔΑ
Στης θάλασσας τα βάθη ο ζόφος πάντα φτύνει
φυτά με φύλλα ωχρά (παράδοξο της φύσης),
που θα γινούν φριχτά φαντάσματα, αν τ’ αφήσεις,
καθώς μπλαβιά σιωπή του σκότους τα διακρίνει.
Της μοναξιάς βαραίνει απάνω τους γαλήνη·
υψών αγνώστων τα γητεύουνε κινήσεις·
ζητούν ερώτων ηλιαχτίδες και δονήσεις·
ανθών μοσκοβολιά ποθούν να τα φαιδρύνει.
Δεν έχει οδό για χώρες του ήλιου και του αγώνα·
και γύρω τους κρύα και βαριά νερά σωπαίνουν·
του καρχαρία τα λοξά φτερά σημαίνουν
ό,τι ήχος είν’ κι αχτίδα και φωτός σταγόνα
για τούτα τα φυτά, που ζουν στον πάτο ανάρια
με ανθρώπων και πλεούμενων χλωμά κουφάρια.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου