ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΕΡΙΑ

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ


Ο ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΔΡΟΜΕΑΣ

 Ο παλαιστής που αποφασίζει να παλέψει με το χρόνο, αλείφει το κορμί με λάδι για να γλιστρά απ’ την πανίσχυρη λαβή του. Όμως ο χρόνος, ως γνωστον, δεν έχει χέρια, γι’ αυτό κανένας δε μπορεί να του ξεφύγει.

              *

 Αυτός που παραβγαίνει με το Χάρο, στην ταχύτητα, κι είναι πιο γρήγορος, φτάνει στο τέρμα πρώτος.

              *

 Ο πρωταθλητής του ύπνου κοιμάται κι ονειρεύεται ότι κοιμάται.

              *

 Κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων μέσα σ’ ένα πηγάδι.

              *

  «Πού πάτε μέρες μου», ρωτά, «μικρά πουλιά, γιατί πετάτε, για πού τραβάτε βιαστικά;»
  «Εμείς δεν πάμε πουθενά, εμείς δεν είμαστε πουλιά, στεφάνι επτάφυλλο είμαστε, πέτρινο κιονόκρανο στου χρόνου την αμετακίνητη κολόνα. Εσύ πηδάς αδιάκοπα, εσύ αποδημείς προς μια εποχή πιο παγερή, προς ένα ατέλειωτο χειμώνα».



Από τη συλλογή «Ο ακίνητος δρομέας», 1996.