FRANCISCO DE QUEVEDO
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΠΩΣ Ο ΠΑΓΟΣ ΤΗΣ ΛΙΣΗΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΔΕΚΤΗ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΦΩΤΙΑ
Έτσι ως δαυλιά έγινε η βελανιδιά για τους χειμώνες
και πια έχει φίλους που δεν είχε, όταν είχε φύλλα...
κι έτσι ως του Ωρίωνος τα νέφη είν’ μέσα στη μαυρίλα
εκεί που (πιο παλιά) τα εβάφανε βιολέ ανεμώνες...
κι έτσι ως νωθρά ο Αρκτούρος ήλιο και οι Σεπτεμτριόνες
μας δίνουν λίγο, μα και μαραμένο εκεί που εκύλα
ο ποταμός νερά με μιά βαθιά αφρισμένη ασπρίλα
και γίναν πάγου φυλακές οι αστείρευτες πομόνες,
να!, σήμερα, που ψάχνουν όλοι ζεστασιά να σβήσει
το ψύχος του χειμώνα, εγώ, τυφλής αγάπης πιόνι,
που εμίσησε τον Έρωτα κι εξέχασε τη Λίσι,
στου στήθους της το κρύο κάλλος ακουμπώ τη μόνη
καρδιά μου δώρο, δίχως να νογώ αν θα το κρατήσει
να ζεσταθεί ή αν μείνει μόνη στο δικό της χιόνι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Σεπτεμτριόνες, παρακαλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ σας έπιασε η τσιγκουνιά...:)
Εφτατριάδες, Εφτατριόνες για να διατηρεί και τη λατινική καταγωγή...
Ποιήστε το κατά βούλησιν μαιτρ, αλλά φέρτε το ως πρόταση.
Καλή χρονιά, ας την εορτάσουμε με μια καινούρια λέξη, άσε που κάποιος κάπου θα το έχει δοκιμάσει κιόλας ιστορικώς.
@ Γιώργος Μίχος: "Σεπτεμτριόνες"! Δίκιο έχεις! Το πήρα. Θα μπει στην έκδοση του βιβλίου, οψέποτε! Ο επόμενος Κεβέδο σου αφιερώνεται ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Γιώργος Μίχος: Το μπουμπούνισα από σήμερα. Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το αφιέρωμα, μια χαρά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κεβέδο σε περίμενε, αλλά δεν το λέμε...:)
Τον αναρτώ πάραυτα στο ιστολόγιό μου.
Μίχος