Σ' αυτό το σπίτι τ΄ ορφανό που δεν εγνώρισε ουρανό ούτε και καλοσύνη ξανάρθες μια Παρασκευή κι είχες την πίκρα την βωβή που μόνο ο κόσμος δίνει.
Στην ίδια πάντα την γωνιά όταν σε πήραν σαν φονιά κρέμασες το σακάκι και το καπέλο στο καρφί σαν να κρεμούσες μια ζωή σφαγμένη στο σοκάκι.
Και στο τραπέζι μια στιγμή πάλι μοιράζεις το ψωμί και το κρασί στα ίσια Μ' αυτός ο τόπος που πονάς μας διώχνει κι ας τον σεργιανάς σαν νύχτα πελαγίσια.
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου. Μουσική: Γιάννης Σπανός. Τραγούδι από τον δίσκο «Η ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΣΠΑΝΟ», 1977.
Γεια σου Γιώργο με τις τραγουδάρες που μας ξετρυπώνεις!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Χρήστος Ψιτ.: Όλος ο δίσκος είναι φοβερός.
ΑπάντησηΔιαγραφή