Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΙΟΥΛΙΟΣ ΣΙΓΚΟΥΛΙΕΡΟΣ*


ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΤΕΧΝΗ

Είμαι της ζωής ο νέος ρυθμός, κι η αρμονία του δρόμου·
του πλήθος είμ’ εγώ ο παλμός, του λαού το καρδιοχτύπι.
Το βλέμμα μου ερευνητικό και στην κοσμοπλημμύρα
σεμνή κι απέριττη, γλυκιά κι ωμή, σιγοπροβάλλω.

Γλυκό τραγούδι τραγουδώ το ιδανικό του σκλάβου,
τον πόνο της φτωχολογιάς και τη μεγάλη ελπίδα.
Μα γίνουμαι άγριαν αστραψιά, πυρσός, βεζούβια λάβα
μπρος στου δυνάστη το ραβδί, του αφέντη το μαστίγι.

Εμένα δε με συγκινούν τα μαραμένα ρόδα·
μονάχα η κίτρινη θωριά του πεινασμένου σκλάβου.
Μες στην ψυχή μου δε μιλεί το θρόισμα των φύλλων
μόνο βογγάει της θάλασσας το μανιασμένο κύμα.

Εγώ είμαι η Τέχνη της γυμνής κι αστόλιστης Αλήθειας,
εγώ είμαι η Τέχνη, είμαι το φως του σκλαβωμένου ανθρώπου,
μες στο ρυθμό τον άρρυθμο ζυγιάζω τα φτερά μου
και σεργιανίζω ανάμεσα από τρώγλες και καλύβια!


Δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ», Φλεβάρης 1928, αρ. 2, σελ. 48.

* Ψευδώνυμο του Γιωσέφ Ελιγιά.