ΛΟΓΙΑ

ÉMILE VERHAEREN


ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ

Κάποια βραδιά μου μίλησες με τόσο ωραία λόγια
που τα λουλούδια σίγουρα που εγέρναν προς εμάς
μας αγαπήσαν ξαφνικά και για να μας αγγίξει
ένα απ’ αυτά στα γόνατά μας έπεσε απαλά.

Μού ’λεγες για τα ερχόμενα χρόνια που σαν οπώρες
ώριμες θα προσφέρονταν σ’ εμάς να τρυγηθούν,
πως θα χτυπούσε ο κώδωνας βαρύς των πεπρωμένων
και πόσο θ’ αγαπιόμασταν σιμά στα γηρατειά.

Αγαπημένο αγκάλιασμα με τύλιγε η φωνή σου
και φλόγα ωραία κι ήσυχη λαμπάδιαζε η καρδιά
που χωρίς φόβο θα μπορούσα νά ’βλεπα ν’ ανοίγουν
οι δρόμοι οι κακοτράχαλοι στο μνήμα που οδηγάν.



Μετάφραση: Αλέξανδρος Μπάρας.
Από το βιβλίο: Αλέξανδρος Μπάρας, «Προσεγγίσεις στη γαλλική ποίηση», Πρόσπερος, Αθήνα 1986, σελ. 62.