Михаил Юрьевич Лермонтов (1814-1841)
ΣΥΝΝΕΦΑΟυράνιοι αλήτες, σύννεφα, ω, ναι, εσείς εξαίσια νέφη,
περλένιο το κορδόνι σας γαλάζιες στέππες δένει.
Κι εμένα διώχνει κάποιος άγνωστος, κι εσάς σας στρέφει
–αλήθεια ποιός; – απ’ τον βαρύ Βορρά στην αίθρια ξένη.
Εσάς, αλήθεια, τί σας κυνηγά; – βουλές της μοίρας;…
ή τάχα φθόνος μυστικός;… κακία ομολογημένη;…
φαρμάκι πού ’φτυσαν οι φίλοι σας με ορμή πλημμύρας;…
Για ποιό σας έγκλημα η εκτόπιση σάς περιμένει;
Εσείς ούτε –όχι!– ζείτε κι ούτε νιώθετε το δράμα…
Απλώς εσάς σας έπεφτε στενός ο τόπος. Γειά σας!
Πατρίδα… εκτόπιση…: ούτε πνεύμα εκφράζουν ούτε γράμμα
για σας, που αιώνια ζείτε στην ελεύθερη δροσιά σας.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου