ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΚΟΛΛΑΖ
Κολλά ζεματιστή όλα τα κουλά καλάμια
απάνω στον καμβά της άμμου· καθορίζει
το πλαίσιο που αίσιο τέλος θά ’χει με το ρύζι
του γάμου: παίρνει ο ορίζοντας τη γκρίζα λάμια
γυναίκα του. Χαρά θολή μες στα θολάμια·
στους θαλάμους των ιπποτών οπλές οπλίζει
μια φάλαινα που, η τάλαινα, αχ, εξιταλίζει
εκούσα όσα άκουσα άκουσεν επιθαλάμια
να θάλλουν μες στις θάλασσες των ποετάστρων.
Nel mezzo del cammin’ και στα ριζά των κάστρων,
που ξάφνου εφύτρωσαν ομάδι, το κοπάδι
των ιδεών εκόπασε, λες κι ενός τάφου
στο στόμα Στόπ! τους είπε. — Γάτα στης ζωγράφου
τις κνήμες τρίφτηκε της κόλασης το χάδι.
Αφιερωμένο στην Έλενα Σταγκουράκη.
Κολλάζ κολάζει κολαούζο;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ανώνυμος: Όχι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφιερωμένο στον αγαπημένο μου δάσκαλο, Γιώργο Κεντρωτή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΙπτάμενες σφαίρες
Μες στην ξάστερη, άσπιλη νύχτα
τα φτερά της μαζεύει -να!- μια πεταλούδα∙
με χρώμα ωσάν του βερίκοκου φλούδα
απ' του σκότους φυλάγεται τα άγρια δίχτυα.
Η σοφή κουκουβάγια στο πλάι της στέκει,
το φτερό της ανοίγει και θάλπος προσφέρει∙
απαλά τη φυλάει από το άγριο το αγέρι
και το δάσος της ποίησης έχει για στέκι.
Οι δυο τους μαζί, ιπτάμενες σφαίρες,
φτερά που μαζί διαπερνούν τους αιθέρες,
μέσα στης γλώσσας το δύσκολο κόσμο.
Κουκουβάγια σοφή, σεβαστή κουκουβάγια,
ωσάν το Χριστό χαιρετώ σε με βάγια
και με άνθη σε ραίνω και φύλλα από δυόσμο.
Θερμούς χαιρετισμούς!
ΥΓ. Τι μου θύμισε ο ανώνυμος! Τι άλλο, μα τη ρήση: "Χωριό που φαίνεται κολαούζους δε θέλει". ;ο)
@ elena: Ευχαριστώ πολύ, Έλενα. Εξαιρετικά τιμητικό. Το κρεμάω αύριο στη μπροστινή σελίδα. Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφή