ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

GUILLAUME APOLLINAIRE


LES CLOCHES

Mon beau tzigane mon amant
Écoute les cloches qui sonnent
Nous nous aimions éperdument
Croyant n'être vus de personne

Mais nous étions bien mal cachés
Toutes les cloches à la ronde
Nous ont vus du haut des clochers
Et le disent à tout le monde

Demain Cyprien et Henri
Marie Ursule et Catherine
La boulangère et son mari
Et puis Gertrude ma cousine

Souriront quand je passerai
Je ne saurai plus où me mettre
Tu seras loin Je pleurerai
J'en mourrai peut-être
.


*********



ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

Ωραίε τσιγγάνε μου εραστή
άκου οι καμπάνες πώς χτυπάνε,
είχαμε γλυκαγκαλιαστεί
θαρρώντας πως δεν μας κοιτάνε.

Απρόσεχτα είχαμε κρυφτεί
μας είδαν οι καμπάνες γύρω
και τώρα απ’ τα καμπαναριά
το διαλαλούνε τριστριγύρω.

Ο Ερρίκος, ο Κυπριανός,
η Κατερίνα κι η Μαρία,
αύριο η φουρνάρισσα, ο ψωμάς
κι η εξαδέλφη μου Αντωνία

θ’ αχνογελούν σαν θα περνώ,
πού να κρυφτώ πια δε θα ξέρω,
μακριά μου θά ’σαι, θα πονώ,
που ίσως πεθάνω λέω και κλαίω.


Μετάφραση: Αλέξανδρος Μπάρας.
Αλέξανδρος Μπάρας, "Προσεγγίσεις στη γαλλική ποίηση", Πρόσπερος, Αθήνα 1986, σελ. 68.