PAUL ELUARD
Η ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΝΗ ΚΟΜΗ ΣΟΥ
Η πορτοκάλινη κόμη σου μες στο κενό του κόσμου
Ενώ μες στο κενό των βαριών υάλων της σιωπής
Είναι ο ίσκιος όπου γυμνά τα χέρια μου αναζητούν
όλες σου τις ανταύγειες.
Σχήμα έχεις καρδιάς χιμμαιρικό
Κι ο έρωτάς σου μοιάζει στον χαμένο μου ίμερο.
Ω κεχρένιες στοναχές, ω αμπάρινα όνειρα
ω κεχριμπάρινα βλέμματα!
Μα δεν είχες πάντα μ’ εμένα καλοκαίρι. Η μνήμη μου
Είν’ ακόμα αμαυρωμένη που σ’ είδα νά ’ρχεσαι
Μα και να φεύγεις. Ο χρόνος χρειάζεται λέξεις
(σημεία και τέρατα)
ωσάν τον έρωτα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Από το βιβλίο: Πωλ Ελυάρ, «Των αλγηδόνων πρωτεύουσα», Μετάφραση Γιώργος Κεντρωτής, ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 2007, σελ. 138.
Ο χρόνος χρειάζεται λέξεις, μαιτρ, και εσείς τις έχετε! Τις ευχές μου για Καλήν Ανάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ κουτσουρέλιος: Ανταποδίδουμε και τις διαπιστώσεις και τις ευχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χρόνος χρειάζεται λέξεις
ΑπάντησηΔιαγραφή(οινόπνευμα και καρδία)
ωσάν τη φιλία!
Να περάσετε όμορφα!
@ lapsus digiti: Ανταποδίδονται οι ευχές. Θα περάσω όμορφα μεταφράζοντας σελίδες από το La scienza nuova του Βίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού προτείνετε τη λέξη πορτοκάλινη, βάλτε τη τουλάχιστον με δύο λάμδα, ώστε να υπονοεί και το κάλλος της καλλίκομμης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κοίταξε... ξεμπροστιαστόνε
τον βάζελο μες το Γκαστόνε
Καλή Ανάσταση
@ α.π.: Πήγε να μου τη βγει, με τα γνωστα βαζελοεμετικά επιχειρήματα, αλλά τον έβαλα στη θέση του. Καλή (επ)ανάσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφή