PABLO NERUDA
ΣΙΩΠΗ
Εγώ που μεγάλωσα μέσα σ’ ένα δέντρο
επ’ αυτού και τι δεν θά ’χα να πω,
πλην όμως έχω μάθει τόσο καλά τη σιωπή,
που προτιμώ ως προς αυτό να μη μιλήσω·
την μάθαινα δε καλύτερα όσο μεγάλωνα
και χαιρόμουν χαρά μεγάλη που μεγάλωνε,
δεν είχα πια άλλο πάθος πέρα απ’ την ουσία,
δεν έμενε πια άλλη πράξη πέρα απ’ την αθωότητα.
Μέσα μου ο χρόνος ολόχρυσος μονίμως
να περιμένει να τον καλέσουν στην κορυφή
για να γίνει επί τέλους πορτοκάλι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
"Μέσα μου ο χρόνος ολόχρυσος μονίμως
ΑπάντησηΔιαγραφήνα περιμένει να τον καλέσουν στην κορυφή
για να γίνει επί τέλους πορτοκάλι".
Ωραίο ποίημα . Ευτυχής η συνάντησή σας με το Neruda(και αντιστρόφως). Ευτυχείς κι εμείς, οι απόδέκτες της συνάντησης αυτής.
Την καλημέρα μου.
(Aν θέλετε ακυρώστε το δεύτερο σχόλιο. Παρέδραμα.Συγγνώμη).
ΑπάντησηΔιαγραφή@ fuji: Τους θερμούς χαιρετισμούς μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή