ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

FEDERICO GARCÍA LORCA


GACELA DEL AMOR IMPREVISTO

Nadie comprendía el perfume
de la oscura magnolia de tu vientre.
Nadie sabía que martirizabas
un colibrí de amor entre los dientes.

Mil caballitos persas se dormían
en la plaza con luna de tu frente,
mientras que yo enlazaba cuatro noches
tu cintura, enemiga de la nieve.

Entre yeso y jazmines, tu mirada
era un pálido ramo de simientes.
Yo busqué, para darte, por mi pecho
las letras de marfil que dicen siempre,

siempre, siempre: jardín de mi agonía,
tu cuerpo fugitivo para siempre,
la sangre de tus venas en mi boca,
tu boca ya sin luz para mi muerte.


*************


ΓΑΘΕΛΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟΥ ΕΡΩΤΑ

Κανένας δεν κατάλαβε ακριβώς τί άρωμα
εγέννα η σκοτεινή μανόλια της κοιλιάς σου.
Κανείς δεν έμαθε το κολιμπρί του έρωτα
πόσα μαρτύρια τράβηξε στα δόντια σου.

Χιλιάδες περσικά φαριά εκοιμόντουσαν
στη φεγγαρόλουστη πλατεία του μετώπου σου,
ενόσω εγώ όλο αγκάλιαζα επί νύχτες τέσσερεις
το σώμα σου – εσέ, που εχθρεύεσαι το χιόνι.

Στους γύψους και στα γιασεμιά ανάμεσα
το βλέμμα σου είταν κάτωχρο κλαρί ανθισμένο.
Και μες στο στήθος μου έσκαβα να ορύξω γράμματα
καλά του φιλντισιού που να σου λεν Για πάντα,

για πάντα, ναι, για πάντα! Ω κήπε των καημών μου,
το πτητικό σου το κορμί εσέ για πάντα,
το αίμα των φλεβών σου εσέ στο στόμα μου,
το στόμα σου άφωτο ήδη μπρος στο θάνατό μου…



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.