ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ


ΣΟΝΕΤΤΟ ΣΤΟΝ ΟΡΦΕΑ

Αοιδέ, που τη συμβία τρέχοντας στ’ ανήλιο
σκότος ζητάς της λησμονιάς και του θανάτου,
μη μου βαρύνεις αν κ’ εγώ σ’ αυτό το σπήλιο
φθάνω με τα’ άξια τούτα πνεύματα εδώ κάτου.

Δίψα εδώ μακριά μας σέρνει από τον ήλιο
για τα κρύφια του τόπου αυτού φρίκη γεμάτου·
του Ερέβους όλου θα σου ανοίξει το βασίλειο
ο θεός που σ’ εσέ μιλεί, και τα κρυφά του.

Σύρε και φέρ’ εκείθε δώρο την Αλήθεια
στες πονεμένες μας ψυχές· τη λαχταρίζουν,
συ το ξέρεις, με θείο πόθο όλα τα στήθια.

Κι ωστόσο, ως να γυρίσης απ’ τα’ ανήλια μέρη,
Δάφνες τα χέρια μας στη γη θα σου σκορπίζουν
Για τα χνάρια σου εσέ, για τα’ ακριβό σου ταίρι.


Μετάφραση: Γεώργιος Καλοσγούρος.
Από το βιβλίο: «Δ. Σολωμού: Τα ιταλικά ποιήματα», πρόλογος και μετάφρασις Γεωργίου Καλοσγούρου, Αθήναι 1921, σελ. 58.