ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΘΗΣ
[ΕΙΜΑΙ Ο ΝΟΥΣ]Είμαι ο νους
Παράλυτος
Που ψάχνει το ρυθμό του
Όσες λέξεις μισώ
Αγαπώ κι απολύω
Φρην ανίερη
Ωρολόγι σκατόψυχο
Στο ντορό του θανάτου
Αντιγράφω απ' τα στήθια της θάλασσας
Την ανάσα της νύχτας
Είμαι βλέμμα
Που αδέσποτο ξέμεινε
Κι αναβλέπει το θαύμα
Μα δεν είμαι
Αυτός που γευμάτισε
Στο τραπέζι των άστρων
Σαν το ζώο αφοδεύω
Που σκέφτεται
Μελετώ Ιστορία
Λύρα ή Τόξο
Τη μνήμη
Είμ' ο Κόσμος
Φριχτό παρανάλωμα
Κι είσαι –
Από το βιβλίο: Χρήστος Βάθης, «Μάγια Σκιά», Εκδόσεις Διάττων, Αθήνα 1987, σελ. 58.
Να είσαι θέμα ανοιχτό
ΑπάντησηΔιαγραφήΒελισσαρίου δέκα οχτώ...
@ αγανιάν: Πού χάθηκες, ρε Γρηγόρη; (Εν τάξει... εγώ χάθηκα.) Στείλ' το ολόκληρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα που δεν το θυμάμαι. Έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στον Κουρκ.
ΑπάντησηΔιαγραφή