PAUL ELUARD
Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
Στέκεται ορθή στα βλέφαρά μου απάνω·
Η κόμη της μες στη δικιά μου κόμη·
Κι ακόμη έχει το σχήμα των χεριών μου
Και των ματιών μου το χρώμα έχει·
Χωνεύεται καλά μέσα στον ίσκιο μου
Σάμπως λιθάρι στον ουρανό που εχάθη.
Τα μάτια της κρατεί πάντ’ ανοιχτά·
Ποτέ δεν μ’ έδωσε του ύπνου δώρο·
Τα όνειρά της κολυμπούν στο φως·
Σβήνουνε ήλιους και καπάκι ήλιους άλλους·
Με κάνουν και γελώ και κλαίω και γελώ
Και όλο μιλώ μιλώ και τίποτα δε λέω.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δίκην «Αγαπημένης» εικονίζεται η Sabrina Ferilli.
Καλημέρα cher ami. Καιρό είχα να σας επισκεφτώ και διαβάζω επιφανή Γάλλο ποετάστρο. Αναμένεται να αναλάβει καθήκοντα ο Καριμπού και προλειαίνετε το έδαφος;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: Όχι, ο Μαλιμπού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνεισφορά μου (για να μην ξεχνιόμαστε) στα ισπανικά:
Tus manos
Cuando tus manos salen,
amor, hacia las mías,
qué me traen volando?
Por qué se detuvieron
en mi boca, de pronto,
por qué las reconozco
como si entonces, antes,
las hubiera tocado,
como si antes de ser
hubieran recorrido
mi frente, mi cintura?
Su suavedad venía
volando sobre el tiempo,
sobre el mar, sobre el humo,
sobre la primavera,
y cuando tú pusiste
tus manos en mi pecho,
reconocí esas alas
de paloma dorada,
reconocí esa greda
y ese color de trigo.
Los años de mi vida
yo caminé buscándolas.
Subí las escaleras,
crucé los arrecifes,
me llevaron los trenes,
las aguas me trajeron,
y en la piel de las uvas
me pareció tocarte.
La madera de pronto
me trajo tu contacto,
la almendra me anunciaba
tu suavedad secreta,
hasta que se cerraron
tus manos en mi pecho
y allí como dos alas
terminaron su viaje.
(Pablo Neruda)
Καλό βράδυ!
@ elena: Gracias, mi amiga.
ΑπάντησηΔιαγραφή