ΑΔΕΙΑΖΩ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

PAUL ELUARD


ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΕΚΥΡΗΚΟΣ

Τοίχος καταγγέλλει άλλον τοίχο
Και όλως τυχαίως υπεραμύνεται εμού η σκιά
Από τη σκιά μου την έμφοβη.
Ω πτέρυξ του έρωτά μου πέριξ του έρωτά μου,
Όλοι οι τοίχοι πέριξ της σκιάς μου εκλώθανε κάτασπρα.

Εσύ, τίνος υπεραμυνόσουν; Αναίσθητε, παναίθριε ουρανέ,
Στο τρέμουλό σου με κουτσοστέγαζες
Το φως, ανάγλυφος αχνός, στον ουρανό,
Που δεν είναι πια καθρέφτης του ήλιου,
Τ’ άστρα της ημέρας φύρδην-μίγδην με πράσινα φύλλα,

Η ανάμνηση όσων άνευ γνώσεως μίλαγαν, κυρίαρχοι
Της ανημπόριας μου αυτοί κι εγώ υποκαθιστώντας τους
Με μάτια του έρωτα και χέρια μπιστικά
Αδειάζω από κόσμο τον κόσμο,
Απ’ όπου προσωπικώς ως γνωστόν απουσιάζω.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.