FRANCISCO DE QUEVEDO
Η ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΛΛΟΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΔΥΣΚΟΛΟ, ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΕΔΩ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΗΣ
Αν πρέπει να σε δει αυτός που θα σε ζωγραφίσει
και, αφού σε δει και σε κοιτάξει, τυφλωθεί, πορτραίτο
ποιός θα μπορέσει –πες!– ποτέ να σου φιλοτεχνήσει,
χωρίς τα μάτια του να βλάψει; Σ’ ένα καβαλέττο
εν μέσω ρόδων χιονισμένων σ’ έχω παραστήσει,
μα αυτό κολάκευε τα ρόδα – όχι εσένα! Νέτο
στις κόγχες φως τ’ αυγερινού η παλέττα να σου χύσει
εβάλθη, πλην ποιό αστέρι νά ’βρει τέτοια τύχη; Σκέτο
του πράγματος το μάταιον είχε φανεί (καθόλου!)
στο σκίτσο κιόλας. Μα ο καθρέφτης μιά στιγμή, οπού επόνα
ο νους μου, πιάνει τη λάμψη άπαξ του δικού σου ειδώλου
και δίχως τονισμούς φωτός ασχέτους, στον κρυψώνα
τη χώνει της ουσίας, για νά ’σαι πάντα εσύ ολωσδιόλου
αυθεντική: ζωγράφος και χρωστήρας και εικόνα!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
ζωγράφος και χρωστήρας και εικόνα λοιπόν... ο ποιητής πραγματικά δίδαξε έναν πρωτότυπο τρόπο.. (για έναν ποιητή ίσως όχι και τόσο)
ΑπάντησηΔιαγραφήμα, ένας ζωγράφος θα μπορούσε και τυφλός και σίγουρα θα πρωτοτυπούσε έτσι..
έκανα κάμποσους συνειρμούς... αλλά άλλη φορά! καλησπέρα σας..
@ αλαφροίσκιωτος: Χαίρομαι που σας βόηθησα μέσω του Κεβέδο να συνδυάσετε στον νου σας διάφορα... Θα βάλω και αύριο πάλι Κεβέδο - τον μέγιστο ποιητή όλων των Ισπανών σύμφωνα με τον Μπόρχες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς φαν(αμφότεροι, φαντάζομαι) του Κεβέδο, θα σας πρότεινα να ασχοληθείτε με το θεσπέσιο GRACIAS Y DESGRACIAS DEL OJO DEL CULO. Συχνάζουν αρκετοι ισπανοθρεμμένοι στο μπλόγκ σας. Διάβολε σε κάποιον(α) θα μπορούσατε
ΑπάντησηΔιαγραφήνα το αναθέσετε - και οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΊΏΑΝΝΟΥ, είμαι σίγουρος, θα τρίβουν τα χέρια τους!
Και μιας και πήραμε φόρα, σας χαρίζω - σ΄εσάς, τους σονετομανείς - το ένδοξο ''Sonnet du trou du cul''. Ως γνωστόν - στους γνώστες, βεβαίως!- τα δυό τετράστιχα έγραψε ο Βερλαίν και τα δυο τρίστιχα ο Αρθούρος. Vamos!
ΑπάντησηΔιαγραφήSONNET DU TROU DU CUL
Obscur et fronce comme un oeillet violet/
Il respire, humblement tapi parmi la mousse/
Humide encor d' amour qui suit la fuite douce/
Des fesses blanches jusqu' au coeur de son ourlet.
Des filaments pareils a des larmes de lait/
Ont pleure sous le vent cruel qui les repousse,/
A travers de petits caillots de marne rousse/
Pour s' aller perdre ou la pente les appelait.
Mon reve s' aboucha souvent a sa ventouse;/
Mon ame, du coit materiel jalouse,/
En fit son larmier fauve et son nid de sanglots.
C' est l' olive pamee et la flute caline,/
C' est le tube ou descend la celeste praline:/
Chanaan feminin dans les moiteurs enclos!
@ locus solus: "Σονέττα της Κωλοτρυπίδας" έχει γράψει και ο Κεβέδο! Κάτι έχω ψιλομεταφράσει, αλλά δεν είναι ακόμα δημοσιεύσιμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα γνωρίζω. Και ''φταίει'' μάλλον γι' αυτά ο αιώνιος εχθρός του, ο Luis de Gongora. Προχώρει !
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: Έχει γράψει και κάτι σονεττάκια εναντίον του Γκόνγκορα. Ένα το έχω μεταφράσει. Θα ψάξω να το βρω και θα το ποστάρω.
ΑπάντησηΔιαγραφή