STÉPHANE MALLARMÉ
[ΤΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΞΕΦΥΓΕ...]
Τί νικηφόρα ξέφυγε ἀπ᾽ τῆς ὄμορφης αὐτοκτονίας τὴν τολύπη,
ἀπ᾽ τὸν δαυλὸ τῆς δόξας, τοῦ αἵματος ἀφρούς, ἀπὸ χρυσάφι ἢ τρικυμία!
Ὦ γέλιο, ἂν ἐκεῖ καταγίνονται γιὰ μιᾶς πορφύρας ἑτοιμασία,
νὰ τεντωθεῖ καλά, βασιλικά, σ᾽ ἐμένα ὁ τάφος μοναχὰ πιὰ λείπει.
Τί! Ἀπ᾽ ὅλη τούτη ᾽δῶ τὴ λάμψη, τὴ λαμπρότητα, οὔτε κουρέλι τρύπι-
ο δὲν βραδύνει· μὲς στὸ μεσονύχτι, ποὺ σκϊὲς γιορτάζουνε ἐν ἀφασίᾳ,
διαλάμπει, ξεχωρίζει ἐμφατικῶς ἡ κεφαλὴ τοῦ πλούσιου οἰηματία
ποὺ μᾶς κερνάει νωχέλεια χωρὶς τὸ ὁλόσβηστο δαυλὶ κάτι ν᾽ ἀντείπει —
ἂν ἡ δική σου πάντοτε ἡ ἀπόλαυση... μιλῶ γιὰ τὴν ἀπόλαυσή σου,
ναί, ποὺ κρατάει ἀπ᾽ τὸν λιπόθυμο οὐρανό, ποὺ ἀνοίγεται ἀπέναντί σου,
κομμάρια παιδικοῦ θριάμβου καὶ στὴν κόμη σου, μ᾽ αὐτὸν στολίζοντάς σε,
τὴ διαύγεια φέρνει, ποὺ τὴν ἀπιθώνεις στὸ προσκέφαλό σου, πὲς σὰν μόδα
καινούργια, καὶ σὲ κάνει σὰν βασίλισσα μὲ τοῦ Ἄρη κράνος νὰ κοιμᾶσαι —
πλὴν ὅμως τούτ᾽ ἡ διαύγεια ποὺ σὲ ντύνει μοιάζει νά ᾽χει πέσει ἀπὸ ρόδα.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου