ΕΞΟΔΟΣ

 

GERARDO DIEGO

 

ΕΞΟΔΟΣ

 

Σαν τα λουλούδια που φυτρώνουν πίστομα κάτω από τις στέγες όταν δεν τα βλέπουμε

και μας αφήνουν μόνους με τα περίλυπα αρώματά τους

συνυφασμένα με τις πλέον απόκρυφές μας σκέψεις

σαν εκείνα τ’ αόρατα κουδούνια που χτυπούν πεισματικά πίσ’ από των προσφιλών μας συνομιλητών την πλάτη

ή σαν τη κατάλοιπη ευχή ενός καρφιού στη διαθήκη των μαρτύρων

έτσι είναι διακριτική και σταθερή και των συναισθημάτων του μίσους η κυκλοφορία

 

Χτυπημένοι από σφιχτή γροθιά και θυμωμένο ξυλοφόρτωμα

όπως ακριβώς και τα λευκά και κόκκινα πλήκτρα

του ατελεύτητου πιάνου που όλο πάει και πάει και δεν γυρίζει πίσω

εσύ κι εγώ και ο καθένας μας διαγκωνιζόμαστε ο ένας με τον άλλον

και αν δεν πέφτουμε σέκο είναι γιατί δεν δίνουν οι κορυδαλλοί τη συγκατάθεσή τους

Υπάρχει μια απόκρυφη γεύση εποχής

στην άκρη κάτι χειλιών αγαπημένων

ενώ διάφορα άλλα ξεσπούν σε εύθραυστα χαμόγελα

σαν νούφαρα εξαίρετα μες στα νερά τα σαπισμένα

ή όπως κάνουν στις ζώνες τις ισημερινές οι επτά ευνοούμενές τους καμηλοπαρδάλεις

 

Πάμε πά’ να φύγουμε από δώ

στη χώρα που οι χαραυγές γελούν με τους νεκρούς και τα φίσκα στους χορούς παπούτσια τους

και αγνοούν την τρομακτική ύπαρξη της μουσικής των δρομάδων και του φθινοπώρου

κι αυτές οι τρεις γειτνιάζουσες εμμονές διαφαίνονται επί μερόνυχτα και μερόνυχτα στις παλάμες των χεριών μας

ενόσω αναβάλλουμε την απόφαση για την τελική επιβίβαση

επιβίβαση μιας κι έξω και για πάντα

με τις μύτες ξαπλωμένες και με τα μάτια μας κλειστά

για να μην τ’ ανοίξουμε ξανά ειμή μόνο στη νέα γεωγραφία

της επινοημένης πατρίδας των ανίδωτων χρωμάτων

που είναι μεν θαυμασίως υπέροχη πλην όμως συνάμα κωφάλαλη

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.