ΜΕΛΙΣΣΕΣ

 

PABLO NERUDA

 

ΜΕΛΙΣΣΕΣ, Ι

 

Τί νὰ τὶς κάνω; Γεννήθηκα,

ὅταν εἶχαν πεθάνει οἱ θεοί,

καὶ ἡ ἀδιόρθωτη νιότη μου

ἔψαχνε συνέχεια στὶς ρωγμές, στὰ διάκενα:

αὐτὴ ἦταν ἡ δουλειά μου ἐμένα, καὶ γι᾽ αὐτὸ

ἔνιωσα τὴν ἐγκατάλειψη τόσο μεγάλη.

 

Μιὰ μέλισσα σύν μία μέλισσα

δὲν κάνουν δύο φωτεινὲς μέλισσες

οὔτε δύο σκοτεινὲς μέλισσες:

ἔχουν ἄθροισμά τους ἕνα σύστημα ἡλιακό,

ἕνα ἀρχοντικὸ ὅλο ἀπὸ τοπάζι,

ἕνα χάδι ἐπικίνδυνο.

 

Ἡ ἀρχικὴ ἀνησυχία τοῦ κεχριμπαριοῦ

εἶναι δύο κίτρινες μέλισσες,

καὶ δεμένος σὲ τοῦτες τὶς μέλισσες

τῆς κάθε ἡμέρας ὁ ἥλιος δουλεύει:

καὶ λυσσάω ἐγὼ ποὺ σᾶς μαθαίνω τόσα

ἀπὸ τὰ μυστικά μου ἐμένα τὰ γελοῖα.

 

Μὲ ρωτοῦν καὶ μὲ ξαναρωτοῦν

τί σχέσεις ἔχω μὲ τὶς γάτες,

πῶς ἀνακάλυψα τὸ οὐράνιο τόξο,

γιατί ντύθηκαν σκαντζόχοιροι

τὰ ἐρίτιμα κάστανα,

καὶ πρὸ πάντων θέλουν νὰ τοὺς πῶ

τί σκέφτοναι οἱ βάτραχοι γιὰ λόγου μου,

τὰ ζῶα τὰ κρυμμένα

μὲς στὶς εὐωδιὲς τοῦ δάσους

ἢ στὶς φουσκάλες τοῦ τσιμέντου.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς μεταξὺ τῶν σοφῶν

ὑπῆρξα ὁ μόνος ἀδαής,

καὶ ὅτι μεταξὺ ὅσων γνωρίζουνε πιὸ λίγα

ἐγὼ ἤξερα πάντα λίγο λιγότερα,

καὶ ἔφτασε νά ᾽ναι τόσο λίγη ἡ γνώση μου,

ποὺ ἔχω μάθει πιὰ τὴ σοφία.

 

****************************

 

ΜΕΛΙΣΣΕΣ, ΙΙ

 

Ὑπάρχει ἕνα κοιμητήριο μελισσῶν

κάτω πέρα ἐκεῖ στὰ χώματά μου, στὴν Παταγωνία,

καὶ γυρίζουν μὲ τὸ μέλι τους στὶς ράχες

νὰ πεθάνουν ἀπ᾽ τὴν τόση-τόση γλύκα.

 

Εἶναι περιοχὴ μὲ καταιγίδες

καμπυλωτὴ σὰν τόξο

μ᾽ ἕνα μόνιμο οὐράνιο τόξο

σὰν τὶς οὐρὲς τῶν φασιανῶν:

βρυχῶνται οϊ συρμὲς τῶν ποταμῶν,

σὰν τοὺς λαγοὺς πηδᾶνε οἱ ἀφροί τους,

κροταλίζει καὶ διαστέλλεται ὁ ἄνεμος

ἀπ᾽ τὴν κυκλωτικὴ τὴν ἐρημιὰ τριγύρω:

κύκλος εἶναι τὸ λιβάδι

μὲ τὸ στόμα του γεμάτο χιόνι

καὶ κατακόκκινη τὴ μπάκα του.

 

Μία-μία φτάνουν ἐκεῖ κάτω

ἕνα ἑκατομμύριο κι ἄλλο ἕνα ἑκατομμύριο

γιὰ νὰ πεθάνουν οἱ μέλισσες ὅλες

ἴσαμε νὰ γεμίσει ἡ γῆ

κίτρινα βουνὰ μεγάλα.

 

Τὴν εὐωδιά τους δὲν μπορῶ ἐγὼ νὰ τὴν ξεχάσω.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.