ΕΣΠΕΡΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΗ

 

FRANCO FORTINI

 

ΕΣΠΕΡΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΗ

 

Μια βραδιά σεπτεμβριάτικη

όταν οι στρίντζες βραχνές γυναίκες με τα καψαλισμένα τους μαλλιά

γλυκαίνανε πανέτοιμες στ’ ασβεστωμένα χωριουδάκια

και στα κεφαλόβρυσα ξέπλενε η άμμος τις καραβάνες που ντιντίνιζαν

είδα κάτω από το μπρούντζινο φεγγάρι

στον μαβή δρόμο προς το Λόντι δύο εργάτες, τρία κορίτσια να χορεύουνε

ανάμεσα στα μελανένια σάλια των φωσφορισμών της ασφάλτου

μια βραδιά σεπτεμβριάτικη

όταν έγινε μία και μοναδική κραυγή ο φόβος και η χαρά

όταν όλες οι γυναίκες μιλούσαν στους στρατιώτες

που ’χαν σκορπιστεί μες στις βραγιές των αμπελιών

και στην πόλη υπήρχαν μόνο ό,τι κρασιά ξίδια

είχαν μέσα τα τραγούδια και τα πάντα ήσαν τότε πιθανά

γύρω από τη χλομή φωτιά του ραδιόφωνου

και εκείνος που αύριο θά ’πεφτε νεκρός στο δρόμο

έπινε απ’ τα λιπόσαρκα λούκια των σταθμών

ή κοιμότανε στην ψάθα με αγκαλιά του τ’ όπλο

όταν το καλοκαίρι έγινε στάχτη

από τη Βεντιμίλα ίσαμε το Σαλέρνο

και δεν υπήρχε εκεί πλέον τίποτα

και ήμασταν ελεύθεροι

να φύγουμε, να μην ξέρουμε τίποτα ή να κλαίμε,

μια βραδιά σεπτεμβριάτικη,

μια σεπτεμβριανή εσπέρα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.