ΕΣΠΕΡΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ

GEORG TRAKL

ΕΣΠΕΡΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ

Στο φαιόχρωμο χωριό. Άραχλα ίχνη περπατάνε και σιμώνουν

σε μάντρες φθινοπωρινές, και στο μυστήρϊό τους θέση

εξασφαλίζουν: άντρες και γυναίκες, μια –να τους χωρέσει

νεκρούς– ζητάνε κάμαρα ψυχρή· να κοιμηθούνε στρώνουν.

Αγόρια παίζουν εδωνά. Βαριές σκϊές τα πόδια χώνουν

να μπούνε στις σβουνιές. Στην κάθε υπηρετριούλα αρέσει

το υγρό μπλε χρώμα, και είναι και φορές που επιθυμούν να πέσει

στο βλέμμα τους καμπάνα με τους ήχους που τη νύχτα απλώνουν

και στέλνουνε τον έρημο και μόνο εκεί, σε κάποιο χάνι·

με υπομονή κάτω απ’ τις τοξωτές θα κάτσει μαύρες τρύπες

που του ταμπάκου οι χρυσαφένιες σχηματίζουνε τολύπες.

Μα η μοίρα πάντοτε είναι μαύρη και κοντά στο ανθρωπομάνι.

Ο μέθυσος στοχάζεται με τόξα ίσκιων ότι σμίγει

απ’ τις πορείες άγρϊων πουλιών που από παλιά έχουν φύγει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.