ΚΑΠΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

GEORG TRAKL

ΚΑΠΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Οι καστανιές φαιόχρωμες. Με βήμα αργό περνάνε οι γέροι στο έλα

της πάγγλυκης βραδιάς. Βραδύ μαραίνεται των φύλλων το μυστήριο.

Με τον νεκρό ανιψιό παιχνιδιαρίζει ο κότσυφας στο κοιμητήριο,

και ο ξανθομάλλης δάσκαλος, μετά, θα συνοδέψει την Αγγέλα.

Από την εκκλησία εικόνες τού θανάτου καθαρές κοιτάζουν·

Στο βάθος βλέπεις αίμα, ενώ από θλίψη και σκοτάδι υπάρχει κόρος.

Κλειστή είναι η πύλη σήμερα, και τα κλειδιά της τά ’χει ο νεωκόρος.

Φίλοι καλοί η αδελφή και τα φαντάσματα στον κήπο κουβεντιάζουν.

Μες σε βαθιά κελάρια τού κρασιού ωριμάζουν λάμψη και χρυσάφι.

Μοσχομυρίζουν μήλα. Φέγγει εκεί κοντά η χαρά, και είναι αλήθεια.

Ολόκληρο το βράδυ στα παιδιά ν’ ακούνε αρέσει παραμύθια·

χρυσάφι ατόφυο ενίοτε ήμερη παραφροσύνη περιγράφει.

Το μπλε κυλάει γεμάτο ρεζεντά· και στα δωμάτια καιν κεράκια.

Γι’ ανθρώπους ταπεινούς υπάρχει για το σπίτι τους στρατί στρωμένο.

Ανοίγεται στις παρυφές του δάσους μόνο του ένα πεπρωμένο.

Προβάλλει η νύχτα, της γαλήνης άγγελος, –δες– έξω, στα σκαλάκια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.