ΠΛΑΤΕΪΤΣΑ

FEDERICO GARCÍA LORCA

ΠΛΑΤΕΪΤΣΑ

Πάνω στ’ ακίνητο το σιντριβάνι

νεκρό πουλί μεγάλο ξεκουράζεται.

Οι δυό εραστές φιλιούνται, πώς φιλιούνται,

στους δροσερούς κρυστάλλους του ονείρου μέσα.

«Το δαχτυλίδι, δώσ’ μου το τό δαχτυλίδι!»

«Δεν ξέρω πού ’ν’ τα δάχτυλά μου – πού ’ναι;»

«Δεν με φιλάς;» «Τί μ’ άφησες με χέρια

ψυχρά και σταυρωμένα νά ’μαι στο κρεβάτι;»

Και κάτω από τα φύλλα εκεί σερνόταν

μι’ αχτίδα της τυφλής σελήνης τώρα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.