RENÉ
CHAR
ΚΑΤΑΦΥΓΗ
ΣΤΟ ΡΥΑΚΙ
Στα όρια του ρέματος, στα βούρλα τ’ αναταραγμένα,
ιχνογράφησα και πάλι την πόλη σου. Οι χτίστες με τις φαρδιές τσόχες ήρθανε· βάλθηκαν
ν’ ακολουθούν την κίνηση μου. Δεν κατανοούσαν την κατασκευή μου. Η κατάρτισή
τους σήμαινε συναγερμό.
Τους είπα ότι, έμπιστη εσύ και βέβαιη, περίμενες κοντά εκεί να είχα τη μισή μου μέρα χρειαστεί να μάθω τη δουλειά μου. Τούτη τη στιγμή, η κοινή μας ικανοποίηση θ’ απαλειφόταν, θα την ξεκινάγαμε ξανά για πιο ψηλά, με όμοιο πάντα τρόπο, και μες στη βεβαιότητα του έρωτά μας. Χλευαστές και εμπαίκτες, μεριάσαν, την κοπάνησαν. Έβλεπα, ενώ ξανάβαζαν τα λινά τους σακάκια, το αμμοχάλικο που έλαμπε στον ουρανό τού ρυακιού που δεν τό ’χα καν εγώ ανάγκη.
Τους είπα ότι, έμπιστη εσύ και βέβαιη, περίμενες κοντά εκεί να είχα τη μισή μου μέρα χρειαστεί να μάθω τη δουλειά μου. Τούτη τη στιγμή, η κοινή μας ικανοποίηση θ’ απαλειφόταν, θα την ξεκινάγαμε ξανά για πιο ψηλά, με όμοιο πάντα τρόπο, και μες στη βεβαιότητα του έρωτά μας. Χλευαστές και εμπαίκτες, μεριάσαν, την κοπάνησαν. Έβλεπα, ενώ ξανάβαζαν τα λινά τους σακάκια, το αμμοχάλικο που έλαμπε στον ουρανό τού ρυακιού που δεν τό ’χα καν εγώ ανάγκη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου