ΕΡΑΣΤΕΣ

EUGENIO MONTEJO

ΕΡΑΣΤΕΣ

Αγαπιόντουσαν. Δεν ήσαν μόνοι τους στη γη·
είχανε τη νύχτα, τις γαλανές παραμονές των ημερών τους,
τις σκοτούρες τους.

Ζούσαν ο ένας μες στον άλλο, αγγίζονταν
σαν δυο πέταλα που δεν είχαν καν ανοίξει στο βάθος
κάτι λουλουδιών αέρινων.

Αγαπιόντουσαν. Δεν ήσαν μόνοι τους στο γιαλό
από την πρώτη του τη νύχτα.
Το χώμα ήταν όμως ό,τι αγαπιόταν μέσα τους,
των πτήσεων και των επιστροφών τους το νυχτερινό χρυσάφι,
ο γαλαξίας.

Και δεν θα είχαν πια δύο θανάτους. Να χωριστούν δεν επρόκειτο.
Γυμνά τα κορμιά τους, κατάπληκτα ξαπλώνουν
σαν σειρές φώτων σε κάποιο μακρύ αεροδρόμιο
όπου κάτι έφευγε για να ξανάρθει από πολύ μακριά,
αλλά όχι πάρα πολύ αργά.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.