ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, 3

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, 3

(απόσπασμα)

(…)

ωστόσο κανείς δε μεταπείστηκε

ίσως ούτε κι εγώ

μυστικά επιφωνήματα πατημένες σημαίες διαψεύσεις

δάγκωνα ένα-ένα τα μήλα δεν τά ’τρωγα τα πετούσα

υποπτευόμουν το σκουλήκι στο ίδιο χρώμα του μήλου

όταν νύχτωνε μπήκε απ’ το παράθυρο ένα καράβι στο σπίτι

κάθισε στον καναπέ χωρίς να καπνίζει

εγώ μασούσα χιώτικη μαστίχα για να μην καταλάβει

  πως θυμόμουν τα παλιά ναυάγια

ωστόσο μελετούσα μέσα μου τη μεγάλη διαφάνεια

  και τον απόλυτο νόμο

(…)

Από την ποιητική σύνθεση «Διαφάνεια» (1977-1978).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Επινίκεια. Ποιήματα, Τόμος Η΄», Κέδρος, Αθήνα 1984, σ. 30.