ΚΙ Η ΝΥΧΤΑ ΑΚΟΜΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ

CESARE PAVESE

ΚΙ Η ΝΥΧΤΑ ΑΚΟΜΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ

Κι η νύχτα ακόμα σου μοιάζει,

η νύχτα η απόμακρη που κλαίει

βουβή, πίσω απ’ της καρδιάς τα βάθη,

ενώ διαβαίνουν τ’ άστρα κατάκοπα.

Μάγουλο ακουμπάει σε μάγουλο –

ρίγος και ψύχος, και κάποιος

χτυπιέται και σε ικετεύει, μόνος,

χαμένος μέσα σου, στον πυρετό σου μέσα.

Η νύχτα ανέχεται και επιθυμεί το χάραμα·

ταλαίπωρη καρδιά, στιγμή

δεν σταματάς το σκίρτημά σου.

Ω όψη κλειστή, αδημονία σκοτεινή,

ω πυρετέ που λυπάσαι για τ’ αστέρια,

υπάρχει κι άλλος ένας σαν κι εσένα

που παρακολουθεί το χάραμα,

σαν εξετάζει σιωπηλός την όψη σου.

Κάμπος είσαι στη νύχτα μέσα

και σάμπως ορίζοντας νεκρός και κλεισμένος.

Ταλαίπωρη καρδιά,

κάποια μέρα μακρινή ήσουν εσύ το χάραμα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.