ΓΥΜΝΟ

MARIO BRULL

ΓΥΜΝΟ

Το σώμα της μες στους καθρέφτες αντηχούσε

με απόμακρες εικόνες διασπονδυλωμένο:

μονό και πολλαπλό, πυκνό, ως αντανακλούσε

ορθό στο τώρα ό,τι ήταν πριν αντεστραμμένο.

Στο κατακάθι του εαυτού του προχωρούσε

μ’ επιστροφές παλλόμενες συγκρατημένο

απ’ τη φυγή του, και από δυό μαζί κρατούσε

φωνές, ματιές, στιγμές μας συνοφρυωμένο.

Είχε απουσία –στη δική του παρουσία–

καθυστερούμενη σαν πρόφαση ετούτης

και σαν αρχή για επικείμενη απουσία:

πορεία άθικτη χωρίς καν του μονοπατιού της

τα τυχηρά τ’ ασάλευτα ή του νόστου ουσία

για τον μελλούμενο ανδριάντα του κορμιού της!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.