ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ

ALÍ CHUMACERO

ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ

Γεννήθηκες απ’ τον βυθό της νύχτας,

απ’ τον μυχό του ονείρου

όπου αρχίζει ο χρόνος νά ’ναι πλέον ρίζα

και το βλέμμα απλώς ζεστός αέρας,

όταν δεν ήτανε ακόμα μάτι, αλλά μόλις γλυκιά πνοή ανέμου,

άρωμα ορθωμένο δίχως να το αγγίζει χέρι.

Ήσουν άνθος βουλιαγμένο που αρμενίζει πάνω από το σώμα,

στη ροδαυγή μας, προς το φως πηγαίνοντας·

κατέστρεφες τη νύχτα με τα μάτια σου,

βυθισμένη ολόκληρη στη γύμνια μου –

τέτοιο θρόισμα αύρας ζωντανό που μες στο αφτί μου

η αρετή ανατράπηκε απ’ την παλίρροιά του,

και η ανάσα μου έπλεε μέσα στους χυμούς σου,

και η φωνή σου πέθαινε μέσα στους παλμούς μου,

σαν τη σκιά πουλιού που πνέει τα λοίσθια,

μετατρέποντας το σώμα μου σε όνειρό σου,

σε καθρέφτη ζωντανό και εγκαταλελειμμένον

ή σε σιωπή που του σύμπαντος τους χώρους δϊασχίζει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.