Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

ΤΟ ΣΥΝΕΧΕΣ ΠΟΙΗΜΑ




ROBERTO JUARROZ


ΤΟ ΣΥΝΕΧΕΣ ΠΟΙΗΜΑ

Το συνεχές ποίημα,
η συνεχής γραφή,
το κείμενο που ποτέ δεν τελειώνει
και ποτέ δεν διακόπτεται,
το κείμενο ισοδύναμο του όντος.

Η ζωή μετατρέπεται
σε τύπο γραφής
και κάθε πράγμα είναι γράμμα,
σημείο στίξεως,
η κλίση μιας φράσης.

Εναρκτήριος μεταβολισμός
μιας φιλολογίας
που ανακάλυψε ρήμα καινούργιο:
το ρήμα πάντοτε.

Η ποίηση γράφεται πάντοτε,
η ζωή βιώνεται πάντοτε,
το ένα, το άλλο, όλα αφυπνίζονται πάντοτε:
ποίημα-πάντοτε.

Το ον είναι γραφή.

Και μια λέξη αρκεί
να περιγράψει όλη την πράξη:
πάντοτε.
Το άλλο ρήμα,
το ποτέ,
είναι απλός ο ίσκιος της.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.





Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

ΡΕΝΕ ΣΑΡ!




RENÉ CHAR


LE SOLEIL CHANTEUR

Les disparitions inexplicables
Les accidents imprévisibles
Les malheurs un peu gros
Les catastrophes de tout ordre
Les cataclysmes qui noient et carbonisent
Le suicide considéré comme un crime
Les dégénérés intraitables
Ceux qui s’entourent la tête d’un tablier de forgeron
Les naïfs de première grandeur
Ceux qui descendent le cercueil de leur mère au fond d’un puits
Les cerveaux incultes
Les cervelles de cuir
Ceux qui hivernent à l’hôpital et que leur linge éclaté enivre encore
La mauve des prisons
L’ortie des prisons
La pariétaire des prisons
Le figuier allaiteur de ruines
Les silencieux incurables
Ceux qui canalisent l’écume du monde souterrain
Les amoureux dans l’extase
Les poètes terrassiers
Les magiciens à l’épi
Règnent température clémente autour des fauves embaumeurs du travail.

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

ΒΑΛΤΕΡ ΣΑΑΒΕΔΡΑ


WALTER SAAVEDRA


¿ CÓMO VAS A SABER ?

Cómo vas a saber lo que es el amor... si nunca te hiciste hincha de un club.
Cómo vas a saber lo que es el dolor... si jamás un zaguero te azotó la tibia
   y el peroné.
Cómo vas a saber lo que es el placer... si nunca ganaste un clásico barrial.
Cómo vas a saber lo que es llorar... si jamás perdiste un clásico sobre
   la hora con un penal dudoso.
Cómo vas a saber lo que es el cariño... si nunca acariciaste la redonda
   de chanfle.
Cómo vas a saber lo que es la solidaridad... si jamás saliste a dar
   la cara por un compañero golpeado desde atrás.
Cómo vas a saber lo que es la poesía... si nunca tiraste una gambeta.
Cómo vas a saber lo que es la humillación... si jamás te hicieron un caño.
Cómo vas a saber lo que es la amistad... si nunca devolviste una pared.
Cómo vas a saber lo que es un orgasmo... si jamás diste una vuelta
   olímpica de visitante.
Cómo vas a saber lo que es el pánico... si nunca te sorprendieron mal
   parado en un contragolpe.
Cómo vas a saber lo que es morir un poco... si jamás fuiste a buscar
   la pelota adentro del arco.
Cómo vas a saber lo que es la izquierda... si nunca jugaste en equipo.
Cómo vas a saber lo que es la xenofobia... si en ninguna cancha te
   gritaron "negro de mierda".
Cómo vas a saber lo que es la soledad... si jamás te paraste bajo los
   tres palos a doce pasos de un rival.
Cómo vas a saber lo que es el barro... si nunca te tiraste a los pies
   de nadie para mandar la pelota sobre un lateral.
Cómo vas a saber lo que es el egoísmo... si nunca hiciste una de más
   cuando tenías que dársela al nueve que estaba mejor ubicado.
Cómo vas a saber lo que es el arte... si nunca inventaste una rabona.
Cómo vas a saber lo que es la música... si jamás cantaste haciendo
   equilibrio sobre un para-avalancha.
Cómo vas a saber lo que es el suburbio... si nunca te paraste de wing.
Cómo vas a saber lo que es la injusticia... si nunca te sacó tarjeta roja
   un referí localista.
Cómo vas a saber lo que es el insomnio... si jamás te fuiste al descenso.
Cómo vas a saber lo que es el odio... si nunca hiciste un gol en contra.
Cómo vas a saber lo que es la vida, hijo mío... si nunca, jamás, jugaste
   al FÚTBOL.

ΑΛΒΕΡΤΟ ΛΑΪΣΕΚΑ!




ALBERTO LAISECA


EL CRECIMIENTO DE LAS GRANDES AGUAS

Por ti me he vuelto extravagante
como un diablo extranjero.
Miro tus ojos y veo florestas oscuras con algo de amarillo.
Senos infantiles pero de inmensos vértices;
pies diminutos y perfectos.
Entre tus piernas una pequeña Diosa China desnuda.
Cuán clamoroso el brote de bambú,
el marfil rosado,
con que la deidad se corona
como atributo divino.
Me fascina tu pelo negro
sobre la convulsión marrón de los tapices.
Pero Grandes Oídos captan el roce de los dedos
antes de que éstos lleguen a tocar la piel.
Te miro en público y mi corrección se altera.
Sé demasiado bien que múltiples ojos lo registran,
mientras las verdes aguas de la vergüenza
amenazan tragarnos.
No comprendo por qué,
a causa de mi condición femenina,
y de tu Origen Celestial,
sería mal visto si dijese
que eres encantadora.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ



ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ

Συζητώντας με τον Κώστα Βέργο στο Start TV

ΠΥΡΕΤΟΣ




ΤΖΩΡΤΖΗΣ ΠΑΝΟΣ


ΠΥΡΕΤΟΣ

Γλώσσες φωτιάς
έζωσαν
το σπίτι

Άγριες μάγισσες
με φρικιαστικά χαμόγελα

Το ρολόι του θανάτου
«Μητέρα», είπα,
«μην φας το μήλο,
σύντομα θα πεθάνουμε»

Ουρλιαχτά
εφιαλτικά πρόσωπα
χλωμά

Η κατάρα του ξυλοκόπου

Το δάσος
μια ύποπτη ηρεμία
κίτρινη
και ανεξήγητη

Ψηλά
το φεγγάρι
άλλαζε όψη
έβγαιναν μαύρα δόντια∙
«θα μας κατασπαράξει»
έκανα,
«θα μας κατασπαράξει»

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

ΠΑΟΥΛ ΤΣΕΛΑΝ!




PAUL CELAN


DEIN HAAR ÜBERM MEER 

Es schwebt auch dein Haar überm Meer mit dem goldnen Wacholder.
Mit ihm wird es weiß, dann färb ich es steinblau:
die Farbe der Stadt, wo zuletzt ich geschleift ward gen Süden…
Mit Tauen banden sie mich und knüpften an jedes ein Seigel
und spieen mich an aus nebligen Mäulern und sangen:
«O komm übers Meer!»
Ich aber malt als ein Kahn die Schwingen mir purpurn
und röchelte selbst mir die Brise und stach, eh sie schliefen, in See.
Ich sollte sie rot dir mm färben, die Locken, doch lieb ich sie steinblau:
O Augen der Stadt, wo ich stürzte und südwärts geschleift ward!
Mit dem goldnen Wacholder schwebt auch dein Haar überm Meer.