ΑΝΝΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
ΚΙ ΕΔΩ ΜΟΝΑΧΟΙ / ΜΙΑ ΕΠΩΔΟΣ ΑΚΟΜΑ...
Η πιο βουβή πανσέληνος του Αυγούστου
δάκρυα
- που γράμματα κιτρινισμένα φυλλομετράνε
στάλα-στάλα την καρδιά μου,
και κόβεται ο σελιδοδείχτης
σαν διαβάζουνε για σένα.
Μαζί με τις σελίδες κόβονται και τ' άστρα.
Το μαύρο της σταλαγματιάς μου
εκεί πάνω δάκρυ και δάκρυ ανέσπερο
το δάκρυ των κεριών μου
για μια γλυκιά θλιμμένη Παναγία
στην πανσέληνο του Αυγούστου
που ασπάζομαι μ' ένα ύψωμα
απ' τη ζύμη των χεριών μου.
Μαζί με το ύψωμα ζυμώνεται
και με μιά συστολή το σύμπαν.
Και κόβονται μαζί με τα άστρα
και με τα ζυμάρια μες στο σύμπαν.
Και κόβομαι μαζί κι εγώ
σελιδοδείχτη το σελιδοδείχτη,
καθώς ασπάζομαι ολάκερο τον ουρανό για σένα -
Με κάθε μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου