ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΝ ΑΠΡΑΞΙΑ

ΑΝΝΑ-ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΝ ΑΠΡΑΞΙΑ

Οι ποιητές δεν είναι οι εργάτες του λόγου.
Και στ’ αλήθεια
δεν ήταν ποτέ.
Γιατί θά ’πρεπε;
Δεν το κατανοώ.
Σκηνοθετώντας αινίγματα, βεβηλώνουν το μόνο υπαρκτό.

Το ανεξήγητο. Με πλήρη επίγνωση κεχαριτωμένοι/α.
Και το πληρώνει η έρμη η λεξικολογική καταγραφή ανά τους αιώνας.
Συμπαθάτε με, μα εργάτης του ανεξήγητου δεν υπάρχει.Θα σ’ το εξηγούσε σαφέστερα κι ο πιο αργόστροφος φυσικός. Κι όποιος πίστεψε ότι για λίγο σκηνοθέτησε κάτι,
τα πράγματα είναι πιο απλά.

Στήνω το αίνιγμα για να με θελήσεις εσύ ναι.
Για να βεβηλώσουμε μαζί τον έρωτα, επίσης.
Υποδυομενοι κάτι που δεν θα γίνουμε ποτέ μα ήμασταν και ήδη ναι.
Αλλά σκηνοθετώ το αίνιγμα από καταβολής κόσμου, μονάχα η εποχή του μύθου
άλεσε το λόγο.
Εμείς μονάχα το παράλογο γεννάμε κι
ό,τι έχουν να πουν οι λοιποί ποιητές
έχει ήδη ειπωθεί στη σάρκα και στα πάθη της.
Στο δίπλα κενοτάφιο
στο χορτάρι που σήπεται πριν έρθει το άνθος.