Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΔΟ

WOLFGANG BORCHERT

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΔΟ

Μικρό, χλωμό μου ρόδο!
Ο άνεμος, σταβέντο, ήρθε αμολυτός
και σε μάδησε
λες και φόρεμα ήτανε τα πέταλά σου
γυναίκας λιμανίσιας –
τόσο άγριος ήρθε, τόσο γκρίζος, τόσο!

Αλλά μπορεί και νά ’νιωσε, ποιός ξέρει,
για μια στιγμή θολός, σαν να χνωτίστηκε

και θέλησε στις σκοτεινές πτυχές σου μέσα
να κρατήσει την ανάσα του, νά ’ν’ ευγενικός.
Μα η οσμή σου εσένα τον ξεγέλασε,
τον μέθυσε, τον νου τού πήρε –
κι όρθιος τότε εσηκώθηκε, με στήθος

φουσκωμένο απ’ τη λαγνεία του, και σε αποτέλειωσε·
κι απ’ το φιλί σου, ναι, φουσκώνει κι άλλο, κι άλλο,

καθώς των τρομαγμένων χορταριών σαρώνει τα κεφάλια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.