ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ

ΜΕΡΕΣ  ΣΤΟ   ΣΤΑΘΜΟ

Βρέθηκε ξαφνικά μπροστά μου – καταμεσήμερο

στο δρόμο. Ζητούσε να μάθει πού πέφτ’ η Ομόνοια.

Ο πόλεμος θα σάρωσε κι αυτό το νέο βλαστάρι,

τον Σύρο Άδωνι μέχρι τις πλάκες της Αθήνας.

Είχε τη σκιά στο βλέμμα αυτών που μπλέχτηκαν νωρίς

μα ίσως είν’ αυτό που λένε τα ποιητικά τα μάτια.

Άραγε θα τα δω ξανά ; Μου δίνονταν μ’ ευκολία

και δε μοιάζω πλούσιος, γι άλλα έψαχνε, ίσως κι αυτός

άνθρωπο ζητούσε. Ξένε, να είσ’ ευγενικός με το παιδί.