ΦΑΙΔΡΟΣ
ΜΠΑΡΛΑΣ
ΤΟ
ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΚΛΑΙΓΕ…
Το
κορίτσι που έκλαιγε το βράδι
ήταν
η ζωή της που την έκλαιγε.
Ό,τι
χάνεται τώρα,
είναι
για πάντα που χάνεται.
Την
είχε σημαδέψει μαύρο δάχτυλο:
ο
έρωτας εδώ, εκεί ο θάνατος.
Πέρ’
απ’ αυτήν, πέρ’ από μας,
οι
λεωφόροι της νύχτας
πηγαίνουν
στη θάλασσα,
οι
λιτανείες των πλοίων
οδεύουνε
στ’ άστρα…
Τα
όνειρά μας και η ζωή μας –
η
ερημιά μας…
Από
το βιβλίο: Φαίδρος Μπαρλάς, «Άπαντα», Τα Νέα Ελληνικά, Αθήναι 1980, σελ.127.
πολυ πολυ ομορφο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή