ΤΗΣ ΚΛΕΦΤΟΥΡΙΑΣ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ

PoE.TA.

ΤΗΣ ΚΛΕΦΤΟΥΡΙΑΣ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Μέλλει γενέσθαι τί λοιπόν;

Με την καρδιά σπασμένη,

κομμάτια, θρύψαλα, παρών

δηλώνεις. Σε προσμένει,

είναι αλήθεια, θλιβερή,

νέα πραγματικότης.

Αν το αντέξεις; Μα σερί,

σου το ’χω πει: εν πρώτοις,

αν δεν πτοείσαι, χαλαρά

πάρεις τη μαύρη ήττα,

τα τετρακόσια στη σκλαβιά

σκεφτείς, σκυφτά τη νύχτα

πώς περπατούσαν στα βουνά

αδάμαστοι οι κλέφτες

και πολεμούσαν τα πρωινά

στα ίσα, και καθρέφτες

είχαν, καλά γυαλίζονταν,

περήφανοι, αντρούκλες,

κι ούτε ποτέ δανείζονταν,

γυναίκες είχαν κούκλες

και δεν τους ένοιαξε στιγμή

τα κόκαλ’ αν τους σπάσουν,

γιατί ελεύθερη ψυχή

είχαν. Να τους σιγάσουν

δεν τα κατάφεραν ποτέ

ξένοι καταχτητάδες.

Νιώσε τους μέσα σου αδερφέ!

Δείξε πως μαθητάδες

είμαστε όλοι δυνατοί,

κι όχι άχρηστοι κουμπούρες!

Την κλεφτουριά μας δες: στρατί

θα βρεις χωρίς σκοτούρες!

Ιούνιος, 2011