Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΙΑ

Κύριε

Κολλάει το στόμα διστάζει το χέρι

Οι λέξεις άφαντες σαν τις ψυχές

Πολύχρωμες πεταλούδες

Και πότε βαριές σαν αλυσίδες

Η αλήθεια όλο απομακρύνεται

Η απάτη όλο πλησιάζει

Ηθοποιός σ’ εν’ άδειο θέατρο

Άλλο ένα πρόσωπο ζητώ μα διάλεξα

Τη συντροφιά του νου και το βουβό μολύβι

Και θα το πω κι αλλού και δώσε πάντα να

Θυμάμαι πως είν’ η σκέψη αγάπη

Κύριε ελέησον