PoE.TA
ΤΕΡΓΕΣΤΗ
Ίσως να είναι τελικά
το μυστικό της ζήσης
εκεί που ’ταν οι πρόγονοι
να πρέπει να γυρίσεις,
να ξαναδείς τα μυστικά
π’ αντάμωσαν κι εκείνοι,
να νιώσεις δέος και χαρά,
νά ’χει για να συγκρίνει
δυο υψηλές αναφορές
πάντοτε η ψυχή σου,
κι έτσι απ’ το χωριό σου αν θες
να βρεις τη δύναμή σου
και να ξεφύγεις, να χαθείς
από τα μόριά σου
και μετανάστης να βρεθείς
στον τόπο της καρδιάς σου,
τούτον π’ αγάπησες μεμιάς
σαν είδες τα παλάτια,
κι ήρθαν τα λόγια της γιαγιάς
μπροστά σου, όταν τ’ άτια
τα καραβάνια τα καλά
με τις πολλές πραμάτειες
απ’ το Ζαγόρι, από παλιά
φέρναν εδώ. Και νά τες
οι εκκλησιές του προπαππού –
κι ίσως και δυο ξαδέρφια
νά ’ναι κρυμμένα κάπου αλλού!
Βαράτε με τα ντέφια!
Γύφτοι, κι εσείς με τα βιολιά,
ευθύς προϋπαντήστε
βρε, της Ηπείρου τα παιδιά!
Μάτια μου, αχ, μυρίστε
τούτον τον πλούτο και το βιός
που κουβαλά η Τεργέστη,
αρχοντικός, παλιός σταθμός,
κι εσύ, Μούσα μου, πές τη
την ιστορία ν’ ακουστεί,
του ένδοξου προπάππου,
και η ψυχή να εξαγνιστεί!
Θά ’θελα εδώ κάτου
δέκα χρονάκια να περνώ
κι ένα μες στο Ζαγόρι!
Να ρθώ κι εγώ, να μολογώ,
πώς πήρα το βαπόρι
κι άνοιξ’ εμπρός μου αρχοντικός
ένας καινούργιος κόσμος,
κι εδώ καζάντισα ο φτωχός,
κι ετούτος δω ο τόπος
μού ’γινε μέσα στην καρδιά
μια δεύτερη πατρίδα,
που μέσα της πια με κρατά
μ’ αγάπη και φροντίδα!
Τεργέστη, 18-5-13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου