RAINER
MARIA RILKE
ΡΩΜΑΪΚΗ ΚΡΗΝΗ
ΜΠΟΡΓΚΕΖΕ
Δυό λεκάνες, η μιά πάνω απ’ την άλλη, σ’ ένα
παλιό, στρογγυλό μαρμάρινο αναβρυτάρι,
και, γέρνοντας αργά, από το νερό το επάνω
στο νερό που προσμένοντας στεκόταν κάτω,
κρυφά και σιωπηλά αφηνότανε στο μίλημά της
το σιγαλό, σαν σε βαθουλωμένην απαλάμη,
δείχνοντάς του, απ’ το πράσινο και σκοτεινό πίσω,
σαν αντικείμενο άγνωστο, τον ουρανό·
η ίδια αυτή, μες στην όμορφη στέρνα
ξαπλώνοντας δίχως καν νοσταλγία, κύκλο με κύκλο, –
μόνο, καμιά φορά, ρεμβαστικά και, στάλα τη στάλα,
στων βρύων τις ράχες αφηνόταν να γλιστρήσει
ως τον στερνό καθρέπτη που απ’ τη λεκάνη της κάτω
ρίχνει το αργό χαμόγελο τής μαρμαρυγής του.
Μετάφραση: Άρης Δικταίος.
Από το βιβλίο: Ράινερ Μαρία Ρίλκε, «Εκλογή από το ποιητικό
του έργο», μετάφραση Άρης Δικταίος, Κάδμος, Αθήνα 1957, σελ. 100.
*************
RÖMISCHE
FONTANE
(VILLA
BORGHESE)
Zwei
Becken, eins das andere übersteigend
aus einem alten runden Marmorrand,
und aus dem oberen Wasser leis sich neigend
zum Wasser, welches unten wartend stand,
aus einem alten runden Marmorrand,
und aus dem oberen Wasser leis sich neigend
zum Wasser, welches unten wartend stand,
dem leise
redenden entgegenschweigend
und heimlich, gleichsam in der hohlen Hand,
ihm Himmel hinter Grün und Dunkel zeigend
wie einen unbekannten Gegenstand;
und heimlich, gleichsam in der hohlen Hand,
ihm Himmel hinter Grün und Dunkel zeigend
wie einen unbekannten Gegenstand;
sich selber
ruhig in der schönen Schale
verbreitend ohne Heimweh, Kreis aus Kreis,
nur manchmal träumerisch und tropfenweis
verbreitend ohne Heimweh, Kreis aus Kreis,
nur manchmal träumerisch und tropfenweis
sich
niederlassend an den Moosbehängen
zum letzten Spiegel, der sein Becken leis
von unten lächeln macht mit Übergängen.
zum letzten Spiegel, der sein Becken leis
von unten lächeln macht mit Übergängen.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου