ΚΑΡΟΛΟΣ
ΤΣΙΖΕΚ
ΓΕΡΑΜΑΤΑ
Απ’ τα τόσα ασυγκράτητα
σκιρτήματα της σάρκας
στο τέλος τίποτα δεν μένει.
Σαν μονοπάτια απάτητα
σβήνουν και δρόμοι πια χορταριασμένοι,
όπως αυλάκι βάρκας
σε ταραγμένο πέλαγο. Αραγμένη
τώρα στον όρμο ανάλαφρα λικνίζεται στο κύμα.
Να χάνονται έτσι οι ηδονές, πόσο άδικο, τί κρίμα,
σε γέλια οι γλάροι ενώ ξεσπούν, αδιάφοροι και ξένοι.
Από το βιβλίο: Κάρολος Τσίζεκ, «Στίχοι έρωτα και αγάπης», Μπιλιέτο, Παιανία 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου