ΤΑΝΓΚΟ (ΜΕ) ΤΟΝ ΘΕΟ

ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΑΝΓΚΟ (ΜΕ) ΤΟΝ ΘΕΟ

                         Στον Σωτήρη Παστάκα

(α) Αγγίζω τον θεό, όταν παραλύω

εμπρός στο μεγάλο φαράγγι του στέρνου.

Αγγίζω τον θεό, όταν το άκρο-γλώσσιο

με τους υψηλής πιστότητας αισθητήρες του

ανακαλύπτει χαράδρες και εξάρματα

ενός λοφίσκου, ανατομικού δρυμού.

Αγγίζω τον θεό, όταν τα χείλη μου

γεμάτα ηδυπάθεια ψιθυρίζουν αλήθειες

στα μύρτα, της ίδιας της ζωής

προσπαθώντας να την πείσουν να ενδώσει.

Αγγίζω τον θεό, τουλάχιστον έτσι νομίζω

τα θανατηφόρα δεύτερα της έκχυσης.

Αγγίζω τον θεό, όταν κατακαλόκαιρο

πίνω τ’ αλάτι από την χώρα του εφηβαίου

και νιώθω πως με γέννησε.

Αγγίζω τον θεό, όταν καταμεσήμερο

και καταμεσής τ’ ωκεανού

αρχίζει να βρέχει, αποσβένοντας τη δίψα μου

σταγόνα-σταγόνα .

Αγγίζω τον θεό σε κάθε κάθοδο

των μυρίων, στην ωδή του υμέναιου.

Αγγίζω τον θεό, όταν μετά από βιασμό

και θανάτωση ανηλίκου

καταδικάζομαι ισόβια, ξέροντας πως σύντομα

θα είμαι ελεύθερος να το επαναλάβω.

Αγγίζω τέλος τον θεό, όταν αφαιρώ μια ζωή

για να απολαύσω την δική μου.

(β) Με αγγίζει ο θεός, όταν επιτρέπει

στο ζωάριο μου να διαρρήξει

τον φλοιό της μάζας, των πρωτονίων της ζωής

μετατρέποντας και τα δύο

μέσα από μια σειρά αγγελμάτων του

σε παλλόμενη μυϊκή συστάδα,

σε πρόσκαιρη μηδαμινότητα.

Με αγγίζει ο θεός, όταν επιτρέπει

να εμφανίζουν τους επίγονούς του

χαλκευμένους, μάλιστα, κατ’ εικόνα

και ομοίωση εμού του ιταμού.

Με αγγίζει ο θεός, όταν κάθε επτά δεύτερα

καλεί στις τάξεις του ένα αγγελούδι

όπου οι λαγόνιοι βόθροι του είναι

σε κατάσταση τυμπανισμού.

Με αγγίζει ο θεός, όταν γνωρίζω

πως έχει εξαντλήσει την πρόνοια του

να μην μου λείψουν οι απαραίτητες ουσίες

τονωτικές του ακρωτηριασμένου

«εγώ» μου.

Με αγγίζει ο θεός, όταν θέλοντας να παίξει

με την απληστία που μου κληροδότησε

στέλνει χριστούς (κάθε τύπου), μοχαμέτηδες

βούδες, βραχμάνες που τεμαχίζουν

την αξιοπρέπεια, ελευθερία, αλήθεια

ανάγωγα και ανάλογα με τα συμφέροντα τους.

Με αγγίζει ο θεός, όταν μου χαρίζει

μια Χιροσίμα και ένα Ναγκασάκι.

Με αγγίζει ο θεός,

όταν επιδεινώνει την σωματαλγία μου

την ώρα που μάχομαι

να αποκρούσω τους καρκίνους

που μου έχει προσφέρει.

Με αγγίζει ο θεός, όταν ήρεμος πια

μέσα σε μια καθίζηση απόλυτης ανίας

αποδέχομαι την ανυπαρξία.

Με αγγίζει τέλος ο θεός

όταν μου αφαιρεί

την δύναμη να τερματίσω

την ζωή που δεν αποδέχομαι

καταντώντας με δειλό

μα αχθοφόρο αναχωρητή.

(γ) Τα (α) και (β) ενδεικτικά.

Άγος στο διηνεκές

με (εμέ) και τον (αυτόν) Tango

Το πρόβλημα μου είναι !!!

Είτε με αγγίζει είτε τον αγγίζω

δεν τον είδα ποτέ, γιατί

δεν είχε την τόλμη,

να μου φανερωθεί.