ΕΥΘΥΣ ΩΣ ΒΑΦΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΕΥΘΥΣ ΩΣ ΒΑΦΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ

        Les lits faits de tous les lys

             André Breton

Και ως τα νερά θολώνουν, νυχτική εξορμά γαλήνη

από τα μέσα των κορμιών να μπει στην ατμοσφαίρα,

καθώς ρουφιέται θησαυρός φιλιών από λαγήνι

ονείρων και πεσσών και αφού έχουν όλα γίνει πέρα

ώς πέρα σαν των εκπεσσόντων άγγελων τις σπείρες.

Το θόλωμά τους ενθυμίζει δίπλες σε παντιέρα·

σουδάρια που ξεχείλισαν σε κλίνη με πλημμύρες

ιδρώτων· και κηπάρια με φοιτήτριες και γλυσίνες

ή ιππάρια πόνυ που ανέσπεροι εκπονούν χρωστήρες.

Και γύρω-γύρω πάντα ενορχηστρώνουν σκοτοδίνες

οι ανάσες, που σαν τις μονέδες κόβονται και χύνουν

τα χάλκινά τους τρέμολα κιθαριστά ώσπερ σφήνες

κι ακόμα ως νά ’ν’ και πώματα που, κι αν δεν καλοκλείνουν

των μπουκαλιών τους λάρυγγες, παρ’ όλα ταύτα φίνες

συσπάσεις προκαλούν στα σωθικά όπου εμβαθύνουν.