ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ


ΑΝΩΜΑΛΑ ΠΑΘΗ

  Κάποτε θα θυμηθώ κάτι τόσο ωραίο, θά ’ναι φθινόπωρο σ’ εκείνη τη μικρή πάροδο με τα υαλοπωλεία, εκεί που, όταν ξεπέσαμε ο πατέρας πουλούσε ονειροκρίτες – από τότε δεν ξαναβγήκα απ’ τ’ όνειρο κι όμως κρύωνα, αλλά μπορούσα τουλάχιστο να παραδοθώ στ’ ανώμαλα πάθη μου: τη μελαγχολία ή το συνωστισμό – γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, εγώ κανέναν ποτέ δεν αγάπησα κι αυτό το τρυφερό βλέμμα μου ήταν για εντελώς ιδιωτική χρήση
  σαν την αθανασία των ποιητών.



Από την ποιητική συλλογή: «Εγχειρίδιο ευθανασίας» (1979).
Από το βιβλίο: Τάσος Λειβαδίτης, «Ποίηση», τόμος τρίτος, Κέδρος, Αθήνα 1988, σελ. 14.