ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΥΡΗ ΣΑΝ ΤΟ ΦΩΣ

JUAN GELMAN

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ

Σού ’δωσα το αίμα μου,       τους φθόγγους μου,

τα χέρια, το κεφάλι μου,

και κάτι παραπάνω, τη μοναξιά μου, τη μεγάλη κυρία,

σα μέρα του νότιου Μάη με το γλυκό φθινόπωρο,

αλλά και κάτι ακόμα παραπάνω, τη λησμονιά μου όλη,

να την ξεφορτωθείς και να φτουρήσεις μες στη νύχτα,

στη θύελλα, στη δυστυχία,

κι ακόμη παραπάνω σού ’δωσα και αυτόν τον θάνατό μου,

να πας να δεις την όψη σου μες στην κυματωγή των ίσκιων,

κι ωστόσο εγώ δεν δύναμαι ακόμη να σε σβήσω,

φουντώνεις κι άλλο, κι άλλο,       σα φωτιά,

και όλο με χαλάς και συνεχώς ξανά με φτιάχνεις,

και είσαι μαύρη σαν το φως.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

*********************

LO QUE PASA                     

Yo te entregué mi sangre,      mis sonidos,
mis manos, mi cabeza,
y lo que es más, mi soledad, la gran señora,
como un día de mayo dulcísimo de otoño,
y lo que es más aún, todo mi olvido
para que lo deshagas y dures en la noche,
en la tormenta, en la desgracia,
y más aún, te di mi muerte,
veré subir tu rostro entre el oleaje de las sombras,
y aún no puedo abarcarte, sigues creciendo             
      como un fuego,
y me destruyes, me construyes, eres oscura como la luz.