Η ΕΡΙΣΥΒΗ

FRANTIŠEK HALAS


ΤΟΠΙΟ Μ’ ΕΜΑΣ

Τα ουράνια του τοπίου αυτού είναι διαπομπεύσεις λείες
του σκώρου το σινάφι συνωστίζεται ανυπόμονο στον ύπνο
στου Γολγοθά την αγωνία μήτε σταυρός μήτε κοράλλι
  και ανθηρές μελίες

Των φώτων τις τιμές το μαγουλάκι ενός παιδιού τι απορρόφησ’
εντός του κύκλου που σιγανογαληνεύει η αθωότητά του
στους γύρους των μαστών στρατοκοπεί φρονίμως ο όφις

Πέρ’ απ’ τον ορίζοντα υπεροπτικό και μαύρο ένα άτι
τού χύνονται νεκρά τα χρώματά του από τη χαίτη
αιθάλη το φαρί και μελανό σαν τον αχάτη

Σε μπουκετάκι μενεξέδες η καλή μου κολλημένη
μαδήσαν ντρέπεται που την τσιτώνει στις μασχάλες της το ρούχο
απ’ την καπνούρα οι ίσκιο τό ’σκασαν αλαφιασμένοι

Βασιλοπούλες βάτραχους γαλάζια μιά σκιάδα τους ταΐζει
  και τους κρύβει
ενώ των τίγρεων σκιές τούς κυνηγάν στον καλαμιώνα
και στων παιδιών τα λαιμουδάκια τών σταχυών κρεμιέται
  η ερισύβη



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής