ΣΤΗΣ ΦΥΛΛΩΣΙΑΣ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΝ ΠΑΧΥ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΕΙΜΑΙ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ


[ΣΤΗΣ ΦΥΛΛΩΣΙΑΣ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΝ ΠΑΧΥ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΕΙΜΑΙ]

      Εν τη σκιά αυτού επεθύμησα και εκάθησα
              Άσμα Ασμάτων 2.3

Στης φυλλωσιάς τον ίσκιο τον παχύ επί τέλους εί-
μαι εδώ, από κάτω, και μακριά πολύ απ’ τα εγκόσμια τείχη
που από τα μαύρα και επικίνδυνά τους ύψη τύχη
κακή στην αμαρτία σπρώχνει την ψυχή μου. Ση-

μερα νιώθω αγέρας να μου αγγίζει την καρδιά, όπως κείμαι
στου πράσινου την άθικτη γυαλάδα, και σεμνοί ήχοι
να βγαίνουν μέσ’ από τη χθόνια σκοτεινιά, μύχι-
ες έκλαμψες φωτός να μου προσφέρουν. Ταιριαστή με

της σκιάς την ευκρασία συμβαδίζει του Χριστού
η Βασιλεία – αθώρητος Εκείνος τριγυρίζει
παντού και στοχασμούς βαθιούς κεντρίζει μες εις τού

μυαλού τις έλικες. Τον ίσκιο ο λογισμός ζητάει
και όποτε το βλέμμα, σκεφτικό, τον αντικρύζει,
αχ, παύει κι η καρδιά μου να πονεί και να θρηνάει!



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.