Κ.Θ. ΦΩΤΕΙΝΟΣ
ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΜΟΥ ΛΟΓΙΑΤα πικρά μου λόγια που ηχούν
στων ημερών μου τα βάσανα,
τα λειψά τραγούδια που θρηνούν
τα όσα πήρε η φυγή η ανεπάντεχη
με τα χέρια σκληρά στων σκοινιών
το παράδοξο λύσιμο,
με τη σμίλη μαλακή στην ανυπόταχτη πέτρα,
να χτίσω τους ναούς μου και να στεγάσω
τις αγάπες μου όλες που σκόρπισαν
χωρίς να δοκιμάσω το απόλυτο.
Από το βιβλίο: Κ.Θ. Φωτεινός, «Της μικρής μας πόλης», Το Ροδακιό, Αθήνα 2011, σελ. 43.
Το Ύψιστο του Βιώματος
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιτάσσει μόλις γνωρίσεις το Απόλυτο
να τοποθετήσεις πιο ψηλά την Οριοθέτηση
ενός Νέου Απολύτου εις το Τετράγωνο
και να τεντωθείς ευθυτενής να το αγγίξεις κι αυτο!...
Σε φιλω...