ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΑΕΙΡΡΟΟΥ ΦΙΛΙΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΑΕΙΡΡΟΟΥ ΦΙΛΙΟΥ

Σαν ψάρι ανάπηρο που ασπαίρει
στο παραγάδι με στροβίλους
κατάκαρδα το φως της γάμπας
σε βρίσκει με μια στιλετιά.

Ιβίσκοι της αυγής τα τούλια
προοικονομούνται από το βράδυ
τα πέταλα του μαύρου ρόδου
καλπάζουν μέτρα αστραφτερά.

Στων τακουνιών το καθαρτήριο
το μέλι των βλεμμάτων βράζει
στον έσχατο της νύχτας κύκλο
τροχίζονται όρθροι άναρθροι.

Και στο κενό της σκοτοδίνης
που σπέρνει λήθη σαν θα γείρεις
τρυγάς τη γύρη της που αφρίζει
από ’να ακένωτο φιλί.