ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΑΠΟΣΥΝΑΓΩΓΟΙ
Κυνηγημένοι περάσανε πολλές ερημιές, πολλούς φόβους,
κοιμήθηκαν σ’ άγριες σπηλιές ακούγοντας όλη νύχτα τους λύκους.
Άδειο ταγάρι, άδειο παγούρι. Μοιράστηκαν με τα μουλάρια τους
ξερά χαρούπια και βελανίδια. Απ’ την κορφή του λόφου
είδαν το βαποράκι της άγονης γραμμής να φεύγει λυπημένο.
Δεν είχαν πουθενά να στείλουν χαιρετίσματα. Κι εκείνο
που τ’ ονόμαζαν δόξα, - τι ήταν; Πολλά τραύματα επούλωσε,
πολλές στερήσεις μετάλλαξε σε θησαυρούς. Ώσπου, τέλος,
απόμεινε μια πάγχρυση μονάχα προσωπίδα,
και πίσω απ’ αυτή την προσωπίδα πρόσωπο κανένα.
Καρλόβασι, 13.VII.87
Από την ποιητική συλλογή: «Τα αρνητικά της σιωπής» (1987).
Πρόσωπο κανένα...
ΑπάντησηΔιαγραφήμα δεν το θες!
δε θα σε φωτογραφίσει Στραατιώτη η Κοπέλα..
Μόνο την Ψυχή σου θα ερωτευτεί..
κι εκείνη σμίλευσε Πρόσωπο Γονιδιακής με΄ταλλαξης που ρέπει προς την Άγρια Επιβίωση μέσα από τις αλλαγές των Καιρών...
Μάθαμε να Αντέχουμε
και το γονίδιο... το χρωμόσωμα κληρονομήθηκε επιτυχώς...
Πρόσωπο ΚΑΝΕΝΑ ...
μα για βάλε το χέρι σου στην κοιλιά της εγκυμονούσας!!!
ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΝΑ...
αυτο που κληρονόμησε το Γονίδιο της Αγριας Επιβίωσης!!!!
Καλό Βραδάκι...... πάντα Πρώτης Γραμμής!!!